Guilty pleasure

Ik heb een "guilty pleasure". Ik heb er eigenlijk meer dan 1 maar ik wil van 1 g.p. een tip van de sluier oplichten. Ik kijk namelijk weleens naar: Say yes to the Dress op TLC. En dan kijk ik het liefste naar die van Kleinfeld Bridals in Manhattan. (Die van Atlanta vind ik zo, zo, en de Engelse versie vind ik helemaal niks. Die mensen zijn zo ordinair, maar dat is mijn persoonlijke mening.) Ik vindt Randi Fenoli een schatje en ook de andere consultants vindt ik sympathiek. Voor degene die het programma nooit hebben gezien: Het is een reality show over een bruidsboetiek, de bruiden komen er binnen nadat ze een afspraak hebben gemaakt en zoeken met 1 van de consultants een bruidsjurk uit nadat ze aan hebben gegeven in welke stijl ze zichzelf graag zien. Men gaat dan zoeken naar de juiste jurk en als de bruid de voor haar, perfecte jurk heeft gevonden, vraagt de consultant: Are you saying Yess to the Dress? En dan zegt de aanstaande bruid vol overgave: I'm saying Yess to the Dress. Maar nu komt het leukste van deze show (voor mij dan): De bruid neemt een entourage mee, moeder, aanstaande schoonmoeder, zussen, oma's, vriendinnen, bruidsmeisjes, aanstaande schoonzussen etc. En die hebben allemaal een eigen mening. Waar een bruid helemaal kan stralen als ze met een bruidsjurk uit de paskamer komt, boort de entourage  in drie seconden haar gekozen jurk helemaal de grond in. En de aanstaande bruid zie je dan twijfelen over de door haar gekozen jurk die ze 5 seconden ervoor nog helemaal fantastisch vond. Hoezo je laten beinvloeden door anderen? Dit kan soms even doorgaan en sommigen lopen dan aan het einde van de afspraak de winkel uit (soms in tranen) zonder een jurk gekozen te hebben omdat de entourage het maar niet met haar eens konden worden en de aanstaande bruid er helemaal klaar mee was. Een goede consultant echter kan de bruid ervan overtuigen een bruidsjurk te kiezen die zij zelf mooi vindt, want (zeggen zij): Het draait die dag helemaal om de bruid en om niemand anders. Hallo, denk ik dan: En de aanstaande dan? Trouwen doe je niet alleen. Maar goed, de aanstaande wederhelft is er zelden bij dus die telt waarschijnlijk niet mee. En ook al is de aanstaande er heel soms wel bij, dan nog beweren ze in het programma dat alles om de bruid draait. Maar dit even ter zijde want ik vint het psychologisch effect wat zo'n entourage heeft helemaal geweldig. En ze zijn echt niet genuanceerd hoor, nee, recht voor z'n raap.  En de aanstaande bruid staat het huilen nader dan het lachen. Een typisch gevalletje leedvermaak is dit programma.  Nu  hoor ik de meeste denken: Uhhh, ja? Want de meesten die mijn blog lezen hebben dit programma waarschijnlijk nooit gezien (op 1 na waarvan ik zeker weet dat zij altijd kijkt). Wat ik dus met jullie wil delen: Ik loop dus vandaag op 36ste straat en er komt mij een klein vrouwtje tegemoet lopen waarvan ik denk: Die komt me bekend voor. Ik draai tegelijkertijd mijn hoofd weg , kijk nog een keer en toen realiseerde ik me dat consultant Lisa  van Say yes to the dress mij passeerde. Ik kijk nog even achterom maar ze is me voorbij, druk pratend met een meneer. Tja, en dan ben ik toch niet brutaal genoeg om er achteraan te gaan en te vragen: Are you Lisa from Say yes to the dress? May ik take your picture?  Dus... geen bewijs dat ik haar zag lopen en waarschijnlijk onbekend bij de meesten van jullie maar jullie weten nu 1 van mijn guilty pleasures. Wie weet volgen er nog meer....