Dominicaanse Republiek

Morgen is alweer onze laatste dag in de Dominicaanse Republiek. Het begon daar niet soepeltjes. Op de luchthaven van Santo Domingo werd ons bij de autoverhuur verteld dat we een verzekering af moesten sluiten maar dat hadden we al gedaan toen we de auto reserveerden. Nee zei het meisje achter de balie,  het is hier normaal om nog een verzekering af te sluiten. Na wat heen en weer gepraat en het bewijs voor haar neus te houden, besloten we om het dan toch maar te doen, met een klein eigen risico,  en dit later te verhalen op het verhuurbedrijf, er was immers geen speld tussen de krijgen. Afijn, wij de auto opgehaald,  en de weg op. We hadden een routebeschrijving van de gastheer van de accomodatie op papier en in combinatie met Google Maps op de telefoon dachten we dat dit wel zou lukken,  het is ons immers in het verleden ook altijd gelukt. Nou, niet dus. Het bleek dat onze provider (we hebben allebei een andere) geen contract heeft met de providers in de Dominicaanse Republiek, dus geen Google Maps. En.... borden waarop de weg aangegeven staat, die zijn in Santo Domingo zeer, zeer schaars. En als ze er al zijn, staan ze op de afslag ipv ervoor, dus rijd je er voorbij. Afijn, om een lang verhaal kort te maken, het heeft 1, 5 uur geduurd voordat we überhaupt het chaotische Santo Domingo uit waren, en het enige wat we wisten was dat we naar het noorden moesten rijden. Met een kopie van de weg, die onze gastheer ons had toegestuurd vonden we eindelijk een plaatsje wat naar het Noorden toe leidde. Door meerdere dorpjes gereden maar opeens reden we dan weer op een onverharde weg. We kwamen maar niet op de snelweg. Ook nog de weg gevraagd aan een oud mannetje en de kaart laten zien, maar die kon niet lezen en leek ons niet te begrijpen. Gelukkig zagen we een politie bureau en daar zat een agente voor. Daaraan gevraagd,  zij sprak geen Engels, wij geen Spaans maar we zijn eruit gekomen. Ondertussen was het al donker maar we hebben het gevonden. Ik was bekaf van de stress, (want ik zag het al voor me dat we aan de kant van de weg in de auto moesten slapen), ik dacht dat vinden we nooit op deze manier en dan rijden er ook nog brommers en scooters zonder licht. De wegen zijn nauwelijks verlicht. Mensen lopen langs de kant van de weg. Pfff. Na 5 uur eindelijk onze accommodatie gevonden.  Onze gastheer had met ons afgesproken dat hij ons bij het Esso station op zou komen halen omdat het wat moeilijk te vinden is. Nadat we een heel stijle weg waren opgeklommen zonder 4 wiel aandrijving, zijn we aangekomen.  Omdat het al donker was, zagen we het uitzicht nog niet, maar de volgende ochtend was het daar. Wat een droom uitzicht. Vanaf het enorme terras kijk je van links naar rechts naar de zee. Je hebt hier prachtige zonsondergangen. Onze gastheer en gastvrouw zijn Frans sprekende Belgen en zeer behulpzaam. Phillipe heeft ons het dorp Las Terrenas laten zien en waar de mooiste stranden zijn. (Hij is een rustige gepensioneerde politieagent van 67 jaar,  zij (Eva) een hyperactieve 18 jaar jongere vrouw die het na 12 jaar Dominicaanse Republiek wel gezien heeft zegt ze. Hun huis staat hier al drie jaar te koop en het plan is om (voorlopig) terug te gaan naar België waar zij een opleiding wilt gaan volgen in de ouderen zorg. Hij is er echter nog niet aan toe om hier weg te gaan).

De Dominicaanse Republiek staat erom bekend crimineel te zijn, waar armoede heerst is immers criminaliteit. Volgens Philippe is dat ook zo, in Las Terrenas meer dan in Puerto Plata en Santo Domingo zegt hij. Vooral de laatste jaren is het erger geworden. Overdag merk je er niet zoveel van maar volgens hem moet je 's avonds oppassen. Niet in het donker alleen over straat gaan,  bij de restaurants is het geen probleem. Alles is bewaakt bij parkeerplaatsen. Je moet je gezonde verstand gebruiken, maar we hebben het vaker meegemaakt. Als Phillipe en Eva, de tweede avond door ons worden uitgenodigd om uit eten te gaan, laat hij een gewapende man op zijn huis passen. 

Corrupt zijn ze hier ook, maar ook dat hebben we al in veel landen meegemaakt. Zo wordt je overdag op de weg door politie aangehouden en vragen ze bijvoorbeeld geld om iets te drinken te kunnen kopen. Als je ze een fles water aanbied willen ze dat niet. Ze hebben ons echter laten gaan zonder dat we een cent hebben gegeven en het water niet.  Ze vragen ook om je rijbewijs en verzekeringspapieren en kijken er nauwelijks naar. Als je vriendelijk bent, laten ze je gewoon weer doorrijden zonder probleem.  

Maar goed, al met al een heerlijke relaxvakantie gehad, Will heeft nog nooit zoveel op het strand gelegen. Het land heeft mooie natuur,  prachtige stranden en baaitjes met een azuurblauwe zee.  Lekker eten en drinken. In de horeca en winkels vriendelijke mensen die je soms een oor proberen aan te naaien (bij ons nooit gelukt), veel brommers en scooters, veel keiharde muziek. Ga je voor all inclusive,  dan zal je daar weinig van merken, maar dat is niks voor ons. We hebben nu wat van het eiland bekeken met onze huurauto en zijn tot de conclusie gekomen dat 1keer genoeg is.