General Assembly Hall, United Nations Headquarters New York

Vanmorgen ben ik naar de: "International Day of reflection on the 1994 genocide against the Tutsi in Rwanda, geweest. Deze vond plaats in de General Assembly Hall van de VN, die we allemaal kennen van de beelden van de tv. Tijdens deze bijeenkomst spraken o.a.: Dhr Antonio Guterres, de secretatis generaal van de VN, de president van de Republiek Rwanda, Paul Kagame, en twee overlevenden van de genocide. Het was nog een avontuur om het hoofdkwartier binnen te komen want ondanks het feit dat ik mezelf had aangemeld, hier twee mails over terug had ontvangen dat ik de VN pas tussen 8.30 en 9.00 op moest halen, was ik niet geregistreerd en er was dus geen pas. Maar, zei een medewerkster daar, geen probleem, deze meneer van de permanente missie van Rwanda, zorgt voor een pas. Maar dat gaat hier in Amerika en ook bij de VN niet zonder slag of stoot. Maar goed, na een uur kastje/muur verhaal, toch een pas gekregen waarna ik naar binnen kon (ik was overigens niet de enige), en een aantal dames van de andere missies ontmoette waar ik mee af had gesproken. Het was indrukwekkend om de verhalen te horen van de overlevenden van de genocide (de president hield het algemener ondanks dat hij actief heeft meegevochten aan de kant van de Tutsi), dit had ik ook wel verwacht nadat ik hier wat boeken over heb gelezen in het verleden en de film: Hotel Rwanda had gezien. Vooral omdat het voorkomen had kunnen worden. En als daar dan een vrouw staat te vertellen wie ze allemaal kwijt is geraakt en het vertrouwen is kwijt geraakt in de mensen, en dit nog steeds niet heeft terug gevonden, dat raakt je toch. 

De Rwandese genocide was een volkerenmoord die in 1994 plaatsvond in het Afrikaanse land Rwanda. Gedurende deze genocide werden naar schatting 500.000 tot 1 miljoen Tutsi's en gematigde Hutu's in een periode van 100 dagen, van 6 april tot half juli 1994, vermoord. De meeste moorden werden gepleegd door twee Hutu-milities, de Interahamwe, een jeugdmilitie van regeringspartij MRND, en de Impuzamugambi van de extremistische splinterpartij CDR.

De internationale vredesmacht die in de regio gestationeerd was, UNAMIR, greep niet in vanwege het krappe mandaat van de troepen. Dit is de Verenigde Naties en vooral de leden van de Veiligheidsraad op veel kritiek komen te staan.

De genocide werd gestopt door de Tutsi-rebellenbeweging bekend als het Rwandees Patriottisch Front (RPF), geleid door Paul Kagame. Na de overwinning van het RPF werd Kagame vicepresident en minister van Defensie. Sinds 2000 is hij president van Rwanda. (Bron: Wikipedia)

De oorzaak die uiteindelijk heeft geleid tot de genocide, gaat ver terug, al voor de kolonisatie van Duitsland en later Belgie, van Rwanda. De Hutu en de Tutsi hebben nooit zo'n goede relatie met elkaar gehad, er was ontzettend veel armoede en honger, diepgewortelde etniciteit en conflicten tussen stammen, slechte economie en zo zijn er nog meer redenen op te noemen. Eind 1990 werd propaganda  een belangrijk wapen in het grootschalige etnische geweld. Burgers werd angst ingeboezemd met  berichten in de pers. Hoe gevaarlijk kan media zijn. Al met al een zeer interessant uurtje en ook interessant om een gedeelte van het gebouw eens van binnen te bekijken. Foto's uiteraard toegevoegd.