De reis met de poezen

Op 2 mei zijn we vertrokken naar New York met 4 koffers en twee kennels met in elk een poes. Ik vond het zo zielig om die twee klaaglijk te horen miauwen (ze zijn niks gewend wat reizen betreft, alleen af en toe een kort ritje naar de dierenarts), ik heb me letterlijk af moeten sluiten voor mijn emoties. Op Schiphol gaan ze echt super goed met de poezen om, het duurt wel lang voordat alle formulieren zijn ingevuld (die je thuis ook al heb ingevuld), maar als ze dan door kunnen naar security kan je kiezen of je ze apart in een ruimte wilt ja of nee. Wij hebben hiervoor gekozen want we zagen het al voor ons dat we twee poezen achterna moeten gaan rennen  door Schiphol als ze door de stress ontsnappen. (Ze moeten uit de kennel want deze moet onderzocht worden op drugs en explosieven). Eenmaal goedgekeurd nemen we afscheid van ze en dan maar duimen dat ze met de goede vlucht meegaan (Je zal er op JFK maar achterkomen dat de poezen naar China zijn gevlogen, je moet er toch niet aan denken dat ze in de babi pangang verdwijnen). Na een vlucht van 7 uur en 20 minuten landden we op JFK airport en ja hoor, ze zijn er. Levend en wel. Nu nog de taxi in. Obi heeft zich er ondertussen al bij neergelegd dat ze "gevangen" zit maar Noppes is een ander verhaal.  Die krabt en bijt aan haar kennel. Na een rit van bijna een uur (het is maar 30 km maar het verkeer is zeer druk) kunnen ze eindelijk bevrijd worden in het appartement.  Tot mijn verbazing ging Obi gelijk op onderzoek uit. Noppes heeft 3 dagen onder het bed gelegen en niks gegeten ( we moesten ze er af en toe onderuit halen en op de kattenbak zetten). Maar nu, na bijna 6 dagen gaat het met alle twee prima. Noppes is weer de vertrouwde knuffelkont en Obi kan haar geluk niet op met al die grote ramen vanaf de grond tot het plafond. Geweldig vind ze het. En we moeten toegeven,  we hebben ook een prachtig uitzicht....